Εισαγωγή

Η διαδικασία της αναγκαστικής εκτέλεσης πρέπει να στηρίζεται σε έγκυρες και νομότυπες πράξεις. Η ακύρωση διαταγής πληρωμής αποτελεί νομική δικλείδα προστασίας για περιπτώσεις όπου παραβιάζονται οι ουσιώδεις τυπικές προϋποθέσεις. Στην παρούσα υπόθεση, το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου ακύρωσε διαταγή πληρωμής που είχε εκδοθεί εις βάρος εγγυήτριας, κρίνοντας ότι η προηγηθείσα καταγγελία της δανειακής σύμβασης ήταν άκυρη.

Η υπόθεση

Η αιτούσα, επιχειρηματίας και μητέρα ενός παιδιού, είχε εγγυηθεί τραπεζικό δάνειο που είχε συνάψει ο πατέρας της, ο οποίος εν τω μεταξύ έχει αποβιώσει. Παρά την εκκρεμότητα αίτησης εξωδικαστικής ρύθμισης οφειλών που είχε ήδη υποβάλει, η εταιρεία διαχείρισης απαιτήσεων Cepal προχώρησε στην έκδοση διαταγής πληρωμής εναντίον της, ύψους 60.706,34 ευρώ.

Η εγγυήτρια άσκησε ανακοπή, προβάλλοντας μεταξύ άλλων ότι η καταγγελία της δανειακής σύμβασης, στην οποία βασίστηκε η διαταγή πληρωμής, είχε γίνει από πρόσωπο χωρίς αποδεδειγμένη πληρεξουσιότητα.

Η νομική βάση της απόφασης

Το δικαστήριο έκρινε ότι η εξώδικη καταγγελία της δανειακής σύμβασης είχε υπογραφεί από δικηγόρο, χωρίς όμως να αποδεικνύεται η εξουσιοδότησή του από τη δανείστρια εταιρεία. Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης δεν προσκομίστηκε πληρεξούσιο έγγραφο ούτε έγινε σχετική δήλωση έγκρισης της ενέργειας από την εταιρεία στα πρακτικά. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, η απουσία αποδεικτικών στοιχείων καθιστά την καταγγελία άκυρη, και ως εκ τούτου η απαίτηση δεν μπορεί να θεμελιώσει έκδοση διαταγής πληρωμής.

Επικαλούμενο τις διατάξεις των άρθρων 167, 216, 217 και 226 ΑΚ, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις εγκυρότητας της μονομερούς δήλωσης καταγγελίας και έκανε δεκτή την ανακοπή ως ουσιαστικά βάσιμη.

Απόφαση και έννομα αποτελέσματα

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Ρόδου, με πρόσφατη απόφασή του:

Ακύρωσε τη διαταγή πληρωμής που είχε εκδοθεί εις βάρος της αιτούσας.

Ακύρωσε και την επιταγή προς πληρωμή.

Επιδίκασε τα δικαστικά έξοδα (600 ευρώ) υπέρ της ανακόπτουσας.

Συμπεράσματα

Η ακύρωση διαταγής πληρωμής αναδεικνύει τη σημασία της ορθής και τεκμηριωμένης νομικής διαδικασίας, ειδικά σε υποθέσεις που αφορούν παλαιές τραπεζικές οφειλές και εγγυητές. Η απόφαση ενισχύει τη δυνατότητα υπεράσπισης έναντι καταχρηστικών ή πλημμελών ενεργειών εκ μέρους εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων και υπογραμμίζει την ανάγκη πλήρους τεκμηρίωσης των πράξεων καταγγελίας.